Үткәнебез белән горурланабыз, киләчәкне төзибез. Эссе.
материал на тему

Үткәнебез белән горурланабыз, киләчәкне төзибез.

Эссе.

        Көз. Сары яфрак коела.

Алтын яфрак ява урамнарга,

Сукмакларга ява, юлларга...

Урам буйлап атлый укытучы

Чумган килеш тирән уйларга...

       Аяк астында яфраклар кыштырдый. Мин мәктәбемә ашыгам. Анда мине укучыларым көтә. Алар бик төрле, ләкин һәрберсе минем күңелемә бик якын. Шулай булырга тиеш тә, чөнки мин – укытучы. Аларның шатлыкларына куанып, уңышларына сөенеп яшим. Укучыларга белем бирүче, тәрбияләүче генә түгел сердәшче булырга да тырышам.

       Укытучы – балаларга киләчәк тормышка юл күрсәтүче, тәрбия бирүче, тормыш гүзәллеген күрә белергә өйрәтүче. Ул барысының да башлангычы. Күренекле язучылар, шагыйрьләр, галимнәр, сәясәтчеләрнең барысын да гади бер укытучы укыткан, тәрбияләгән.

Йөрәк түрләреннән урын алып

Гомер буе сине озата бара.

Уңыш, ялгышларны күзләп тора

Укытучы – бар дөньяга “Ана”.

Р.Камаева.

        Бу һөнәрне сайлавыма нәрсә этәргеч булгандыр, белмим. Ләкин мин язмышыма бик рәхмәтле. Бу һөнәр сайлауда беренче укытучымның да роле зур булгандыр. Аның безгә биргән белеме, киңәшләре, күңел җылысы – онытылмаслык хәзинә. Ул хәзер дә безнең тормышыбыз белән кызыксынып яши.

      Укытучы һөнәрен саулавымда озак еллар буе татар теле укыткан дәү әниемнең дә өлеше кергәндер. Өлкән яшькә җиткән апа – абыйларның дәү әниемә “укытучы апабыз” дип хөрмәт белән эндәшүләре балачак хәтирәләремдә якты эз булып калды. Күңелемдә горурлану хисләре тудырды.

     Ә яфраклар коела да коела. Яз җиткәч, алар урынына яңалары чыгар. Озакламый минем укучыларым да мәктәпне тәмамлап, үз юлларыннан китәрләр. Аларга алмашка икенчеләр килер. Алар да минем күңелемә бик якын булырлар. Чөнки укытучы башкача яши дә алмый. Бөтен тормышы аның укучылары белән бәйле.