Р.Фәхреддиннең тәрбия дәресләре
учебно-методический материал

Бөек мәгърифәтче Р. Фәхреддинның тәрбия дәресләре

* Бәрәкәтле адәм шул кешедер: сүзенә караганда эше күп вә тышына караганда әче яхшы.

* Дөньяда иң авыр нәрсә — ризык аз вә гакыл күп булып, икесе бергә җыелудыр.

* Җиңел саналган эшләрнең ахырлары күп вакытта — авыр вә авыр күрелгән әшләрнең соңлары күп вакытта җиңел буладыр.

* Хаҗәт вакытында дәваны истигмаль итү шифа бирә, хаҗәт булмаганда истигмаль итү авыру тудыра.

* Якын карендәшләреңне бозык кешеләрдән саклавың кебек, китапларыңны да тиешле булмаган кешеләрдән сакла.

* Ачу килү изгелекләрне оныттыра.

* Тиешле булмаган кешене мактау вә яманлау — сазлыкка өй салу мисалында.

* Күп фикерлә, аз сөйлә.

* Күңелне үзенә тартучы нәрсә — кешенең яхшы холкы белән яхшы гадәтләредер.

* Сүзләрнең кыйммәтлесе — заман үтү белән онытылмый торганы.

* Никадәр авыр булса да, адәм баласының дөньяда торасы килә.

* Дөнья бер театр булып, адәм балалары — шунда уйнаучылар.

* Һәр кичәнең — көне, һәр кайгының шатлыгы була.

* Кеше үзенең хатасын заманага йөкләтә.

* Ялган дус чын дошманнан зарарлырак.

* Күп наданга иярүгә караганда аз галимгә иярү яхшырак.

* Дуслык дәвам иткән вакытында ныгый бара.

* Дуслык — кайгыны, шатлыкны уртаклашудыр.

* Хәзерлекләре булган кешеләр куркынычлы эшләргә дә каршы торалар.

* Төшүе авыр булырлык югары урынга менәргә кызыкма.

* Дошман белән чуалу вә булышу — аны кыздырудыр.

* Өмет бетү куркакны да батырландыра.

* Дошманны җиңү өчен иң көчле корал — аңа изгелек итү.

* Син үз вазифаңны үтә дә аннан аргысын тикшермә.

* Исерү — үз ихтыярың белән дивана булудыр.

* Һәр ике кеше дә ирле-хатынлы булмый.

* Надан бай — галимнәр мәҗлесендә телсездер.

* Балаларга калдыра торган мирасларның иң кыйммәтлесе — дин өйрәтеп калдыру.

* Исерү — адәмлектән чыгып, хайванлыкка керүдер.

* Кешеләрне шатландыруың — үзеңне шатландыруыңдыр.

* Гакыллы дус — арыган вакытта утырып бара торган арба.

* Гакыллы кешенең йөге — башында, ахмак кешенең йөге — аркасында.

* Эшләп аруга караганда тик торып ару авыр.

* Әйткән сүз, үткән гомер — агып киткән су мисалында.

* Тугрылык — максатка бара торган юлларның һәм кыскасы, һәм яхшысы.

* Бәгъзе бер кешеләр тешләре белән чәйниләр, бәгъзе берәүләр телләре белән чәйниләр.

* Бу дөньядагы кайгылар, авырлыклар — адәм балаларының имтихан бирүе.

* Сәламәтлегеңне саклыйсың килсә, һәр эшеңдә сак бул.

* Өмете беткән кешенең өмете — үлем генә.

* Атаң-анаңны кабергә салган дөньядан ни мәрхәмәт өмет итмәк кирәк!

* Дөньядагы яшәгән вакытларында адәм балаларының ике төрле максатлары бар: берсе — байлык, икенчесе дә — байлык.

* Күрү өчен йөрүче хатыннарга караганда, күрелү өчен йөрүче хатыннар күбрәк була.

* Гакыллы кеше ялгызы гына калудан курыкмас.