Æмæ йæ чи зоны…  

Ныгуылæны лæппу рацу- бацу кæны

Мæ хæдзары рæзты,

Йæ цæстытæ мæм фаныкъулы

Æмæ ницы сдзуры.

Æмæ йæ чи зоны,

Цæмæн ныкъулы цæстытæ.

Куыддæр хъазтмæ бацæуын,

Уый кафы æмæ зары,

Фæлæ хæрзбон куы фæзæгъæм къæсæрыл-

Азилы æмæ ныулæфы.

Æмæ йæ чи зоны,

Цæуыл ныулæфы.

Бафарстон æй: «Цæй æнкъард дæ?

Æви дæ цардæй райгонд нæ дæ?»

«Фесæфтон,-  дзуапп радта,-

Æз мæ мæгуыр зæрдæ.»

Æмæ йæ чи зоны,

Цæмæн сафы.

Знон та мæм æрбарвыста почтæйæ

Дыууæцымыдисаг фыстæджы:

Алы рæнхъы – æрмæст  стъæлфытæ,-

Бамбар, дам, сæ дæхæдæг.

Æмæ йæ чи зоны,

Цы зæгъынмæ хъавы.

Нал мæ хъæуы зонын,-

Нал æнхъæлмæ кæсын,-

Æрмæст мæ зæрдæ цæмæндæр

Мæ риуы адджын тад кæны.

Æмæ йæ чи зоны,

Цæмæн тайы.

1938 аз

И кто его знает...

На закате ходит парень

Возле дома моего,

Поморгает мне глазами

И не скажет ничего. И кто его знает,

Чего он моргает.

Как приду я на гулянье,

Он танцует и поет,

А простимся у калитки –

Отвернется и вздохнет.

И кто его знает,

Чего он вздыхает.

Я спросила: "Что не весел?

Иль не радует житье?"

"Потерял я,- отвечает,-

Сердце бедное свое".

И кто его знает,

Зачем он теряет.

А вчера прислал по почте

Два загадочных письма:

В каждой строчке - только точки,-

Догадайся, мол, сама.

И кто его знает,

На что намекает.

Я разгадывать не стала,-

Не надейся и не жди,-

Только сердце почему-то

Сладко таяло в груди.

И кто его знает,

Чего оно тает.

1938 год

 Балбæласы тала

Райдзаст æмбисбон, сæрды кæрон,

Цыд зæронд лæг быдырты фæндагыл;

Скъахта балбæласы тала кæмдæр

Æмæ йæ райгондæй хаста сæхимæ.

Касти уый хъæлдзæг цæстытæй

Быдыртæм, дард ауæдзтæм

Æмæ ахъуыды кодта: «Цæй- ма зæрдылдарынæн æз

Фæндаджы былгæрон балбæсасы тала ныссадзон.

Уадз зайа стырæй- стырдæр,

Уадз фæцæуа дæргъмæ æмæ уæрхмæ

Æмæ, нæ фæндаг рæсугъд кæнгæйæ,

Алы аз дидинкалды йæхи найа.

Бæлццæттæ йæ аууоны хуысдзысты,

Сæ фæллад сатæджы суадздзысты, сабыры,

Æмæ , хæрзад, цæттæ гагатæ бахæргæйæ,

Чи зоны, æрымысдзысты мæн дæр.

Ма æрымысой-  ницы кæны,-

Æз æппындæр мæт нæ кæнын ууыл:

Нæ сæ фæнды - нæ хъæуы мысын,-

Уæддæр балбæласы тала садзын æз!»

Вишня

В ясный полдень, на исходе лета,
Шел старик дорогой полевой;
Вырыл вишню молодую где-то
И, довольный, нес ее домой.

Он глядел веселыми глазами
На поля, на дальнюю межу
И подумал: «Дай-ка я на память
У дороги вишню посажу.

Пусть растет большая-пребольшая,
Пусть идет и вширь и в высоту
И, дорогу нашу украшая,
Каждый год купается в цвету.

Путники в тени ее прилягут,
Отдохнут в прохладе, в тишине,
И, отведав сочных, спелых ягод,
Может статься, вспомнят обо мне.

А не вспомнят — экая досада,—
Я об этом вовсе не тужу:
Не хотят — не вспоминай, не надо,—
Все равно я вишню посажу!»

Ногæй басабыр алцыдæр бонцъæхтæм

Ногæй басабыр алцыдæр бонцъæхтæм-

Дуар не схъинц кæндзæн, арт не ссудздзæн.

Æрмæст хъуысы- уынджы кæмдæр

Фæндыр иунæгæй лекка каны:

Куы цæуы быдыртæм, куы кулдуары фæстæ,

Куы та фæстæмæ æрбаздæхы ногæй,

Цыма агуры талынджы искæй

Æмæ нæу йæ бон  уый ссарын.

Быдырæй æхсæвы сатæг цæуы,

Фæткъуыйы дидинкалд бæзджынæй згъæлы…

Басæтт- чи дæ хъæуы,

Зæгъ ды, æрыгон фæндырдзæгъдæг.

Чи зоны, чызг æввахс кæмдæр ам  ис,

Фæлæ йæ нæ зоны- ды йæм кæй æнхъæлмæ кæсыс…

Цы рацу- бацу кæныс æнæхъæн æхсæв иунæгæй,

Чызджыты фынæй кæнын нæ уадзыс?!

1945 аз

Снова замерло все до рассвета

Снова замерло все до рассвета -
Дверь не скрипнет, не вспыхнет огонь.
Только слышно - на улице где-то
Одинокая бродит гармонь:

То пойдет на поля, за ворота,
То обратно вернется опять,
Словно ищет в потемках кого-то
И не может никак отыскать.

Веет с поля ночная прохлада,
С яблонь цвет облетает густой...
Ты признайся - кого тебе надо,
Ты скажи, гармонист молодой.

Может статься, она - недалеко,
Да не знает - ее ли ты ждешь...
Что ж ты бродишь всю ночь одиноко,
Что ж ты девушкам спать не даешь?!

1945 год

Ой, дидин калы мыртгæ

Ой, дидин калы мыртгæ

Цæугæдоны фарсмæ быдыры.

Æрыгон лæппуйы

Бауарзтон æз.

 Лæппуйы бауарзтон

Ме ‘намондæн:

Мæ бон нæу раргом кæнын,

Дзырдтæ нæ арын.

Уый цæры- нæ зоны

Ницы уый тыххæй,

Иу чызг ыл кæй

Хъуыды кæны…

Цæугæдоны фарсмæ мыртгæйæ

Дидинсыф  згъæлы,

Уарзондзинад  чызджы та

Нæ уæгъд кæны, нæ.

Чызджы уарзондзинад та

Бонæй бон тыхджындæр.

Куыд раргом кæнон-

Куыд радзурон цæй?

Æз цæуын, мæ бон нæу

Дзырд сдзурын…

Мæ зæрдæдарæн, хорз лæппу,

Бамбар ма мæ цæй.

1949 аз

Ой, цветет калина

Ой, цветет калина

В поле у ручья.

Парня молодого

Полюбила я.

Парня полюбила

На свою беду:

Не могу открыться,

Слова не найду.

Он живет - не знает

Ничего о том,

Что одна дивчина

Думает о нем...

У ручья с калины

Облетает цвет,

А любовь девичья

Не проходит, пет.

А любовь девичья

С каждым днем сильней.

Как же мне решиться -

Рассказать о ней?

Я хожу, не смея

Волю дать словам...

Милый мой, хороший,

Догадайся сам!

1949 год