Әниләр, рәхмәт сезгә, кичә
методическая разработка на тему

Әниләр, рәхмәт сезгә...

Кичә

Алып баручы. 

 Әни, әнкәй, әнием... Нинди зур сүз бу! Кеше үз гомерендә шул сүзне ничәмә-ничә кабат әйтә икән? Әйткән саен, ул сүз яңадан-яңа мәгънә алып килә. Ана шул бер сүздән синең шатлыгыңны да, кайгыңны да, уйларыңны да белә. Алай гына түгел, ана бу сүз аша синең йөрәгеңне күрә. Әйе, күрә. Чөнки «әни» дигән сүз ул үзе йөрәктә туа. Ә йөрәктән чыккан сүз йөрәккә барып керә. Әни дип әйттеңме, син инде көчле дә, син инде бәхетле дә.  

  1 укучы         Чәчләремнән сыйпа әле, әнкәй,

                        Тойыйм кулларыңның җылысын.

                         Изге йөрәгеңә сыйдыргансың

                         Мәхәббәтнең иң-иң олысын.

  2 укучы          Айдан,  кояштан  кадерле,

                   Син  ул – әнием.

                   Иң  ягымлы,  иң  сөйкемле,

                       Син  ул – әнием!

3 укучы            Дөньяда  иң  яхшы  әни

                    Беләсезме  кемнеке?

                    Белмәсәгез,  үзем  әйтәм

                    Ул  әни  бит – минеке.

4 укучы          Ул  булганда  дөнья  матур,

                       Өебез дә  бик  ямьле.

                     Аның  белән  без  бәхетле

                     Ашларыбыз да  тәмле.

Алып  баручы:      Кем  дөньяга  кеше  бүләк  итә?

                          Ә  кешегә  якты  дөньяны.

                          Тойгылары  кояш  кебек  кайнар,

                          Эретерлек  гранит  кыяны.

                          Кем  куллары  өйне,  җирне  ямьли?

                          Изгелеге  үлчәү  тапкысыз.

                          Ул  әлбәттә  яшәү  чыганагы,

                          Тормыш  яме – Әнкәй,  Хатын-кыз!

 Әни!  Балалар, әйтегез әле, кемнәр  безне  өйләребездә  тәмле-тәмле,  татлы-баллы   ризыклар  белән сыйлый?  Әни.  Кемнең  пешергән  ризыгы  иң-иң  тәмлесе? Әнинеке.  Моның  чыннан да  шулай  булуын  әйдәгез  әле  малайларыбыз  сөйләшүеннән  тыңлап  белик,  ничек  мактанышалар икән  балалар  үз  әниләре  белән.

1 малай                         Минем  әни  пәрәмәчне

                                 Шундый  тәмле  пешерә,

                                 Телеңне  йотарсың  малай

                                 Ашап   карасаң  әгәр.

2 малай                          Өчпочмакка  җитми  инде

                                  Ни  генә  әйтсәгез дә,

                                  Әнием  кебек  берәү дә

                                  Пешерә  белмидер  дә.

3 малай                          Камыр  тылсымга  әйләнә

                                  Минем  әни  кулында.

                                  Кәнфит,  перәнник  кирәк  түгел

                                  Гөбәдия  барында.

4 малай                          Кыстыбыйны  бик  яратам,

                                  Бәлешне  дә  үз  итәм.

                                  Әнием  кебек  пешекче

                                  Бар  микән  җирдә  бүтән.

5 малай                          Чәк-чәк  белән  торт  ясарга

                                   Минем  әни  бик  оста.

                                   Тәмле-татлы   ризыкларны

                                   Әтием  дә  ярата.

6 малай.                          Мактанмагыз  дусларым,

                                   Иң  оста  минем  әни.

                                   Сумса,  пилмән,  бәлешләрне

                                   Вәт  пешерә,  билләһи!

Алып  баручы:  Күрдегезме  инде,  иң-иңе   һәрвакытта  үзеңнең  әниең  булып  чыга.  Үзеңнең  әниеңнән дә остарак,   уңганрак,  булганрак  була алмый  башканың  әнисе.  Әйдәгез әле   барыбыз  бергә  әниләребезгә  багышлап  җыр  башкарыйк.

Җыр: “Кояш гомере”

Алып баручы.

         Бар хәстәрем, бар хәсрәтем – бала өчен,

Хөрмәтем дә, хезмәтем дә – бала өчен.

Үкенүләр, үтенүләр – бала өчен,

Үтка-суга тукталуым – бала өчен.

Чыгар юлдан тукталуым –бала өчен,

Таңнан әүвәл кайнар аш та – бала өчен.

Тәгәрәгән кайнар яшь тә – бала өчен,

Иртә-кичем, йөрәк хисем – бала өчен,

Янам, түзәм, көям, күнәм – бала өчен,

Горур башны түбән иям... бала өчен.

                    Ямьсез күреп, ямьсез дия күрмә-

                    Һәр чәчәкнең аның төсе бар.

                    Сөйкемсез сөяк буламы?-

                    Һәркемнең әнисе бар.

                    Бәләкәйне бәләкәй ди күрмә-

                     Һәр җимешнең аның төше бар.

                     Кеше бәләкәй буламы?-

                      Кешенең әнисе бар.

                   Баласына сүз тидермәс өчен,

                   Газиз җанын бирер кеше бар.

                   Бер бәләкәй генә адәмгә дә

                   Берәүләрнең таудай хисе бар!...

                  “Мәрхәмәтле бул балама!” – диеп,

                   Дога укып торыр кеше бар.

                   Кимсетә күрмә кешене-

                   Кешенең әнисе бар!        

 Укучы.            Тик син генә әнкәй, тик син генә

                          Сабый чакта мине баккансың.

                          Төн йокыңны бүлеп уянгансың,

                          Юрганымны килеп япкансың.

 Укучы               Тик син генә балам, җаным диеп

                           Сыйпагансың минем башымнан.

                           Елмайганмын, әнкәм сиңа карап,

                           Сиңа карап, телем ачылган.

 Укучы                Тик син генә әнкәй мине шулай

                              Бар нәрсәдән артык сөясең.

                              Инде үсеп, буйга җитсәм дә мин

                              Син һаман да “бәбкәм” диясең.

        Укучы    Әни, әнкәй, син бит минем берәү

               Йөрәгемнең иң –иң түрендә.

               Күңел җылың, якты йөзең белән

               Учагым бул гомер- гомергә.

               Әни киңәшләре көч-дәрт өсти.

               Илһам бирә миңа яшәргә.

               Бәхет- шатлык белән һәрчак язсын

              “Әни” диеп аңа дәшәргә.

Җыр.

Укучы                      Кайберәүләр:” Кояш бер генә,” – ди

                                 Мин килешмим, икәү ул минем.

                                 Аның берсе балкый күк йөзендә,

                                 Икенчесе өйдә – әнием.

Укучы                     Ана – бөек исем

                                Нәрсә битә Ана булуга.

                                Хатын-кызның бөтен матурлыгы,

                                 Бөтен күрке ана булуда.

Укучы                Авылыбызда  әниемә

                       Сокланмаган  кеше  юк.

                       Куллары  алтын  шул  аның

                        Бер  белмәгән  эше  юк.

Укучы                Бик  яратам  әниемне

                      “Әни”  диеп  дәшәргә.

                       Ходай  бирсен  гомер  буе

                       Бергәләшеп  яшәргә!

Укучы                            Минем әни бик әйбәт,

                               Гел көлеп кенә тора.

                               Балакаем, дип әйтеп,

                               Сөеп, иркәләп тора.

Укучы                               Ай нурыннан да нурлырак
                                            Әниемнең йөзләре.
                                            Моңлы көйдәй күңелемдә
                                            Әнкәемнең сүзләре. 

Алып  баручы: Балалар, әниләргә игътибарлы булыйк, аларны борчымыйк, яратыйк һәм тыңлыйк.