"Бөек җиңү көне" инша
творческая работа учащихся (8 класс) на тему

Бөек Җиңү көннәре безнең хәтердә.

(инша)

                                                Саликов Азат, Казан шәһәре,

                                                                Совет районы 8 гимназиясенең

8б сыйныфы укучысы

                                                                       Укытучы:1 категорияле татар теле һәм әдәбияты укытучысы

                                                                       Ваганова Альбина Илсур кызы

                                                                        Кирәкми безгә кан кою,

                                                                        Кирәкми безгә сугыш!

                                                                        Безнең теләк якты, матур,

                                                                        Тыныч хезмәт һәм тормыш...

                                                                                                      Әхмәт Исхак

Сугыш – бу сүз  кешеләр күңелендә аяныч һәм сагыш уята. Сугыш дип әйтүгә, минем күз алдыма җимерелгән өйләр, тапталган болыннар, ятим калган балалар килеп баса. Әйе, рәхимсез сугыш илебез халкына әйтеп бетергесез кайгы-хәсрәт, борчу китерде.

        Бөек Ватан сугышының тынганына 70 ел була. Мин үзем дә, әти-әнием дә сугыш чорын күрмәдек. Бу канкойгыч сугыш турында әби-бабайларыбыздан  ишетеп кенә беләбез.

        1941 елның 22 июне безнең хәтергә иң дәһшәтле көн булып сеңеп калган. Бу көнне фашистик Германия илебезгә каршы игълан ителмәгән сугыш башлады. Безнең Ватаныбызга үлем куркынычы яный иде. Халкыбыз бердәм булып, дошманга каршы көрәште. Сугышның беренче көннәреннән ук Татарстанның 560 мең егет һәм кызы Ватанын, үз туган җиренең иминлеген сакларга күтәрелде.

                                                                          Сугыш килде безгә сорамыйча,

                                                                          Шакымыйча керде ишектән,

                                                                          Кабатладык шулчак тешне кысып:

                                                                          “Без җиңәргә тиеш ничек тә!”

                                                                                                        (Р.Вәлиев)

Бар халыкның да фикере бары тик җиңү, илгә тынычлык кайтару иде. Җинү сугыш кырында гына яуланмады, аны безнең әби-бабайлар, апа-абыйлар тылда да –мартен һәм домна мичләрендә, завод цехларында, совхоз-колхоз кырларында да яулады.   Бу  чорда сугышка киткән ирләр урынына завод һәм фабрикаларда, станоклар артына хатын-кызлар, яшүсмерләр һәм картлар бастылар. Җиңү өчен дип алар да, бар тырышлыкларын куйдылар.

Сугыш бик күп гаиләләргә кайгы, күз яшьләре китерде. Я ире, яисә уллары Ватан өчен яу кырында мәңгегә ятып калдылар. Авылга кайткач, карт әбием сугыш турында күп кенә истәлекләр сөйли иде. Үзе сөйли, ә үзенең йөзендә күпме сагыш, күзендә яшь тамчылары ялтырый иде. Ул утыз яшендә берсеннән-берсе кечкенә өч бала белән тол кала. Сугыш башланып биш ай узуга әбиемә кара печәтле кәгазь килә... Әбием көнне-төнгә ялгап колхоз кырында эшли. Ә эш көненә коры таяк кына куела. Балаларына ул алабута оныннан пешереп ипи ашата, җәй көне кычыткан белән аш пешерә. Үз өлешенә тигән әз генә үлчәм арыш оныннан ипи пешереп, кышка сухарилар киптерә. Менә шулай алар сугыш авырлыгын җиңеп чыгалар.

“Барысы да фронт өчен! Барысы да җиңү өчен!” – дигән лозунг алар күңеленә ныклап кереп урнаша. Әбием куллары аша сугыш каһарманнарына күпме җылы бияләйләр, йон оеклар бәйләнә.

                                                                                  Ләкин син бел: һәр сулышым,

                                                                                  Барлык көчем

                                                                                  Синең өчен, Туган илем,

                                                                                  Синең өчен!

                                                                                                                 (Р.Саттар)

Сугыш дүрт ел буе барды. Халкыбыз канын һәм тирен түгеп, батырлык һәм кыюлык, гаять зур чыдамлык күрсәтеп Бөек Җиңүгә үзенең өлешен кертте. Рәхимсез сугыш миллионлаган кешеләрнең, бер гөнаһсыз сабыйларның тормышын корбан итте. Ул һәр гаиләгә кайгы-хәсрәт китерде. Җиңү безнең халкыбызга бик кыйммәт бәягә төште.

                                                                        Алды ялкын ил һәм дәүләтләрне,

                                                                        Алды ялкын кыш  һәм җәйләрне...

                                                                        Туган якның данлы сабан туе

                                                                        Канлы сабантуйга әйләнде.

                                                                                                                   (Р.Вәлиев)

Сугыш безнең халкыбызның 300 меңгә якын сугышчысын йотты. Ләкин бу - гади үлем генә түгел, ә батырлар үлеме булып тарихка кереп калды. Татарстанның 200дән артык егет һәм кызы Советлар Союзы Герое дигән мактаулы исемгә лаек булды, 29ы – Дан орденының тулы кавалеры, 100 меңнән артык сугышчыга орден һәм медаль тапшырыла.  

Бөек Ватан сугышы безнең хәтеребездә

                                             Яшен уты катыш давыл үтте

                                                  Күк күкрәтеп, ялкын яудырып,

                                                  Давыл тынды бөек җиңү данын

                                               Безнең кулыбызда калдырып.

Сугыш кырларындагы кабатланмас каһарманлык, партизаннарның батырларча көрәшүе, тылдагы Совет кешеләренең хезмәте – Бөек Җиңү менә шулар белән яулап алынды.

        Инде күп еллар узса да, халык күңелендә Бөек Ватан сугышы иң авыр, иң дәһшәтле сугыш буларак сакланыр, һәм халкыбызның кылган батырлыклары һәрвакыт хөрмәт һәм соклану белән искә алыныр.  

Күңелле балачагыбыз, бүгенге ямьле тормышыбыз, якты киләчәгебез өчен әби-бабаларыбыз без Сезгә мәңге бурычлыбыз...