Зифа Кадырова белән очрашу
материал (11 класс) по теме

Күренеш больницада бара. Кровать куела.Анда кыз ята, система таягы тора. Кыз авыр хәлдә, ыңгыраша.(Янында әби утыра).

Әби: И,балакаем.Ике атна вакыт үттте бит инде,эчеңдәге нарасыең хакына, терел инде, күз нурым.Кызым, Сөмбелем,син бик яшь бит әле, куып җибәр әле шул чиреңне,господи помилуй!                                                                                   Врач(керә кызга текәлеп карый.)                                                                                   Власов: Әнисе дә бик борчылды.Авырлы икәнен сез сораганча әйтмәдем, ләкин бу әнидән яшерә торган нәрсә түгел икәнен аңлыйсымы?                              Вера: Аңлыйм,ләкин әйтергә иртәрәк доктор.Тынлык.                                 Власов: Я,ярый,кыз ял итсен,әйдә сез дә бераз ял итегез.2 атна буе иң якын туганы да сезнең кебек карамады бу баланы.Әйдә,әйдә.(икесе чыгып китәләр).Римма белән Байрас килеп керәләр.                                                             Римма: Менә бу палатада ята Сөмбел.                                                                           Байрас: Ни булды Сөмбел?Нишләп бу хәлгә калдың? Йә,ходаем коткар,аның ни гаебе бар?(Сөмбелнең күзеннән яшь чыкты, уколдан йокыга китте).               Римма:   Тынычлан Байрас.Йокы уколы кадаганнар аңа. Менә сине күргәч ничә көнгә беренче тапкыр күз яше чыкты.Сине бәлки Булат дип тә уйлагандыр.  (Байрас кызның кулын сыпыра-сыпыра сөйли.)

Байрас:  Мин  иртәгә тагын киләм.Без сөйләшербез,мин болай җебеп төшмәм.Син терелерсең, теләсәң мин һәрвакыт яныңда булырмын,тик син терел.Римма,иртәгә килергә ярыйдыр бит.                                                              Римма:   Ярый ,иртән мин дежурда булам.(чыгып китәләр). Ут сүнеп янып ала.Сөмбел ак күлмәктән музыка астында оча.Кошлар тавышы .Музыка.       Сөмбел: Нинди  матур җир.Ак болытлар.Саф чишмә.Кошлар тавышы.(Су эчә). Нинди тынычлык,җан тынычлыгы.(Янына ак киемле,ак сакаллы таяклы бабай килә).

Бабай:(кызга елмая)                                                                                                                 -Эч,кызым,эч! Син озакламый терелерсең,синең бәхетең алда әле.Озаклам-     ый улың туар, мәхәббәтең яныңда.Син бирешмә,сабыр бул,сабыр.Сиңа монда йөрергә бик иртә әле,бар,өеңә кайт,сине анда көтәләр!(акрын гына чыгып китә) Ут сүнә,яна.Кыз караватыннан тора.                                                        Сөмбел: Йә,ходай,улың туачак диде.Нинди матур алан,нинди тәмле төш.Эх,ашыйсым килә.Вера керә.                                                                                              Сөмбел: Верочка,минем бик-бик ипи ашыйсым килә.

Верочка (аптырап карый,кулларын җәя).Могҗиза,үзе сөйләшә,үзе ашарга            

сорый,хәзер кояшым хәзер.

  Бер тында укып чыгыла торган Зифа Кадырованың повестьләре үз укучыларын,әллә нинди санап бетергесез,тойгылар диңгезендә йөзәргә мәҗбүр итте.

 Зифа ханым тарафыннан иҗат ителгән: “Көтеп узган гомер”, “Язмыш сынавы”, “Сагынырсың мин булмам” повестьләре  өлкән яшьтәгеләр  өчен үткәннәргә анализ ясау,яшь буынга чын мәхәббәт хисләренә тап төшерми саклау,ата-анага карата кадер-хөрмәт кебек сыйфатларны чагылдырган тырышкан автор,югары нокталарда.                                                                                                                        Язмыш сынавы яшькә карап тормый дигәндәй,әле олы тормыш юлына басарга да җитешмәгән кыз язмышын чагылдырган ,,Сагынырсың-мин булмам”повесте безнең мәктәп укучыларын да игътибарсыз калдырмады.     Хәзер повестькә тукталыйк.