Эбекэй - алтыным
материал (2 класс) на тему

   Теләкәй төп гомуми белем бирү мәктәбе

Әбекәй - алтыным

Укытучы: Мусина Гөлнара Миркасыйм кызы

                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Алып баручы: Кем дөньяга кеше бүләк итә,

                          Ә кешегә якты дөньяны.

                          Тойгылары кояш кебек кайнар

                          Эретерлек гранит кыяны.

                          Кем күңеле тулган айдай серле,

                          Язлар сыман назлы, ягымлы.

                          Шатлыкларын башкаларга бүлә,

                          Кайгыларга түзем, сабырлы.

                          Кем елмая җәйге таң аткандай,

                          Балкып китә шундук тирә – як.

                          Нәфислеге гөлләр көнләшерлек,

                          Көләчлектә аңа тиңнәр юк.

                          Кем куллары өйне, җирне ямьли,

                          Изгелеге үлчәү тапкысыз.

                          Ул әлбәттә яшәү чыганагы –

                          Тормыш яме – әнкәй, хатын-кыз!

Бөтен кешелек дөньсына ямь бирүче, елмаюларыгыз белән безне иркәләүче, җылы карашларыгыз белән назлаучы, акыллы фикерләрегез белән безгә юл күрсәтүче сөекле дәү әниләребез, кадерле әбиләребез! Сезне ихлас күңелебездән 8 март – Халыкара хатын-кызлар көне белән тәбрик итәбез. Сезгә кояштай озын гомер, корычтай ныклы сәламәтлек һәм балаларыгызның, оныкларыгызның игелеген күреп яшәвегезне теләп калабыз. Бәйрәм белән сезне! Хөрмәтле дәү әниләребез, әбиләребез! Бүгенге бәйрәм кичәбез сезгә багышлана. Оныкларыгыз үзләренең осталыкларын булдыра алганча күрсәтерләр. Инде сүзне аларга бирик.

1 нче укучы: Кояш көлеп уянды да,

                       Нурларын сипте мулдан.

                      Дәү әниләр килде мәктәпкә

                      Атлап кояшлы юлдан.

2 нче укучы: Һәр җирдә бер хикмәт көтә,

                       Бүген гади көн түгел.

                       Бүген әбекәйләр бәйрәме –

                       Шуңа ашкына күңел.

3 нче укучы: Нинди назлы, нинди эшчән,

                       Синең куллар, әбием.

                       Бөтен дөнья бәйрәм итә

                       Сине зурлап, әбием!

Алып баручы: Әбием! Нинди ягымлы, җылы итеп эндәшәләр сезгә оныкларыгыз. Бик матур җыр да бүләк итә әле алар сезгә.

Җыр: “Әбием”

Алып баручы: Әбием, инди җылы, нинди ягымлы сүз! Аны әйтү белән күз алдыбызга мөлаем бер илаһи зат килеп баса. Яше сиксәнгә җитсә дә, илледә генә булса да ул безнең өчен изгелек чыганагы. Арабыздагы дәү әниләребезнең күбесе гомер йомгагының күп елларга сузылган җепләрен чорный башлаган инде. Гомернең сикәлтәле еллары артта калды, маңгайларга сырлар төшкән, чәчләргә кырау кунган. Күңелләребезгә тормышның барлык хатирәләре сыйган. Ә киләчәккә ышанычлары арта гына тора, шулай бит дәү әниләр! Чөнки сезнең менә бу нәни кешеләрне тәрбияләүдә бик зур ярдәмегез, сабырлыгыгыз, көчегез сорала.

4 нче укучы: Иң кадерле кешеләрне

                       Кадерлибез, зурлыйбыз.

                      Чын күңелдән һәммәгезне

                      Бәйрәм белән котлыйбыз!

5 нче укучы: Без сезне бик яратабыз,

                       Бәйрәм белән котлыйбыз.

                       Бүләк итеп үзегезгә

                       Матур җырлар җырлыйбыз.

Җыр: “Бүләк”

6 нчы укучы: Кайда икәнен белми,

                        Әби күзлеген эзли.

                        Күзлеге бит кулында,

                        Әмма ул аны сизми.

                         Әби-әби, дим аңа,

                        Каршысына ук килеп,

                        Җайлы булыр эзләргә,

                        Күзлегеңне ки элек.

                        Әби күзлеген кия,

                        Үзе елмая-көлә,

                        Рәхмәт, табып бирдең, ди,

                        Аркамнан сөя-сөя.

7 нче укучы: Бәлки минем әбине

                       Сез дә белә торгансыз,

                       Әбиемне әби диеп

                       Әйтүе дә уңайсыз.

                       Минем әби япь-яшь әле,

                       Минем әби чип-чибәр.

                       Аны күргән кешеләр

                       Кызлар кебек син диләр.

                       Әбием гел көлеп тора,

                       Йөзе нур сибеп тора.

                       Көне буе ничек армый,

                       Куллары биеп тора.

                       Минем әби шундый җылы,

                       Иркәләнәсе килә,

                       Яннарында песи кебек

                       Сырпаланасы килә.

                       Түребездә балкып тора,

                       Өебезнең кояшы.

                       Ничек кенә әбием күк

                       Җылы, якты буласы?

8 нче укучы: Әниемнең әнисе әбием була минем,

                       Әби генә түгел әле – ул минем дәү әнием.

                       Ак ефәктәй чәчләрен ул тарап куя үреп,

                       Чисталыкка өйрәнәм мин дә аңардан күреп.

                       Кызыклы әкиятләр сөйли кичләрен безгә,

                       “Бәбкәм” диеп иркәләп эндәшә үзе безгә.

                       Тәмле ашлар пешерә, матур гөлләр үстерә

                       Өебезнең нуры ул, барыбыздан олы ул.

                       Җылы оек, бияләй бәйли безгә көз җиткәч,

                       Мин дә аңа бүләкләр алырмын үсеп җиткәч.

                       Өйдә аны һәммәбез яратабыз, сөябез.

                       Син бик кадерле безгә, озак яшә диябез!

1 нче укучы: Минем әби пәрәмәчне

                        Шундый тәмле пешерә,

                        Телеңне йотарсың, малай,

                         Ашап карасаң менә.

2 нче укучы: Минем әби бик уңган,

                         Тәмле ашлар пешерә.

                         Юа, тегә, бәйли –

                         Бар эшкә дә өлгерә.

3 нче укучы: Тор, бәбкәем, уян, диеп.

                       Дәү әнием уята.

                       Көләч йөзле әбиемне

                       Барыбыз да ярата.

4 нче укучы: Әбиемнең җылы кулы

                       Чәчләремне сыйпады.

                       Бүгенге матур бәйрәмдә

                       Тәбриклибез без аны.

5 нче укучы: Бик күңелле, бик рәхәт

                       Әбиләр карап торгач,

                       Эшләрендә булышырбыз

                       Үсеп зур кеше булгач.

6 нчы укучы: Әбиләргә бурычлы без,

                        Рәхмәтле без мең тапкыр.

                        Әгәр берәр эшең булса,

                        Әбием, безне чакыр.

7 нче укучы: Бүген сөенә-сөенә

                      Шушы җырны җырлыйбыз.

                      Сезне кадерле әбиләр

                      Бәйрәм белән котлыйбыз.

8 нче укучы: Өлкәннәр мәңгелек шатлык,

                       Көзге шатлык, көзге нур,

                       Өлкәннәргә багышлана

                       Дөньяда иң матур җыр.

Җыр: “Кояшлы ил”

Алып баручы: Хөрмәтле, дәү әниләребез! Кадерле, әбиләребез! Сез тыйнак та, сөйкемле дә, сез эшчән дә, түземле дә, сез иманлы да, дәрманлы да.

Сез барында ямь бар җирдә

Сез булганга тәм дә бар.

Сез булганга дәрт бар җирдә

Көч-куәт тә тәндә бар.

Иң кадерле, иң хөрмәтле

Булсын җирдә әбиләр.

Әбиләрне кадерләсәк,

Тыныч булыр ил-көннәр!

Бәйрәм кичәбезне чәй табыны артында дәвам итәбез.