“Дәү әнием минем, дәү әнием...”
статья по чтению на тему

“Дәү әнием минем, дәү әнием...”

Дәү әни диеп әйтер кешесе булган кеше дөньяда иң бәхетлеседер. Бәхетле кешеләрнең берсе – без. Чөнки безнең дәү әниебез бар һәм бердән-бер.

 Дәү әнием минем Зариповва Гөлфия Мәннан кызы, Алексеевск районы Әшнәк авылында, 1934 елның20 июнендә, табигатьнең иң матур вакытында, гаиләдә икенче бала булып, дөньяга килә. Икенче шатлыклары әти-әнисен тагын да куандыра, ямь өсти. Аннары энесе туа. Тормыш тагын да түгәрәкләнеп китә. Матур гына яшәп ятканда кояшны караңгы болыт каплый - илгә сугыш афәте килә. Әтиләре сугышка киткәндә сеңлесе тумаган да булып кала.

Дәү әнинең балачак еллары авыр сугыш елларына туры килә.

Дүрт баласын ялгыз канат астына сыендырган әнисен кызганып, 7-8 яшеннән ат җигеп колхозга эшкә чыга. Кисмәккә буе да җитмәгән бала, колхоз кырына су ташый. Укырга киткәнче, кышкы салкыннарда, чана белән урманнан утын тартып кайтканнарын, бәкедән су ташыганнарын, күрше авылга җәяү укырга чыгып киткәннәрен, киенергә кием, ашарга ипи булмавын дәү әнием күз яшьләре аша сөйли. Сугыш бетү шатлыгы аларга ачы сагыш кына алып килә, әтиләре сугыштан кайтмый. “Әти”сүзен әйтергә тилмереп үскән, бәхетсез сабый чагын гел елап искә ала.”Балалар, җәннәттә яшисез бит сез” – дип, шатланып аркабыздан сөя.

23 яшендә дәү әтием Мансур белән матур гаилә корып җибәрәләр. Иң беренче игезәк балалары туа, аннан соң тагын бер-бер артлы өч кыз дөньяга килә. Иң төпчеге безнең әниебез. Шулай, биш баланың тамаклары тук, өсләре бөтен булсын өчен, бар тырышлыкларын куеп үстерәләр. Кызганычка каршы, дәү әтинең гомере кыска була, каты авырулардан соң ул дөньядан китә.

“Су буенда ялгыз аккош,

Каерылган канатлары...”

дигән җырның юллары күпме ялгыз калган кешеләрнең язмышын сөйли. Ялгызлыкның ачысын, ялгыз кеше үзе генә белә. Шулай да ул сынмаган, сыгылмаган. Бөтен кайгы-хәсрәтне, авырлыкларны җиңеп, бүгенгесе көнне бик матур тормышта, безнең арабызда  яши.  Иң матур, иң уңган, иң ягымлы кеше ул безнең. Дәү әнием дөньяда бер: беркайчан кешегә авыр сүз әйтми,яхшылыкка өйрәтә, һәркемгә дә гел яхшы киңәшләрен генә бирә.Биш вакыт намазын калдырмый, авылда мәетләрне олы юлга озата.Оста куллы, эш сөючән, беркайчан да мактанмас, сабыр кеше - ул безнең. Шуңа күрә дә зур хөрмәткә лаек.

Камилә Шәмсетдинова, 12 яшь.                  Алексеевск районы.