Стихотворение "Әни"
материал на тему

          Әниемә.

Менә тагын салкын кышлар җитә,

Ноябрьнең соңгы  көннәре.

Минем күңелдә яз, чөнки-

Әниләрнең матур бәйрәме.

Бәйрәм белән  әниемне котлап,

Юллыйм аңа матур теләкләр.

Тормышымда маяк миңа, әни,

Синең биргән изге киңәшләр.

Әнием инде минем  олы яшьтә,

Ул бит- сугыш чоры баласы.

Ачлык, ялангачлык, әтисезлек

Әниемнең күңел  ярасы.

Аз булса да шушы яраларны,

Төзәтерлек сүзләр табасы.

Чын күңелдән аңа саулык тели,

Кызы аның, газиз баласы.

Биш баланы карап үстерүе

Җиңел булмагандыр әнигә,

Үзенең назын, җылылыгын

Тигез бүлгән һәрберебезгә.

Хаталансак, әни  ачуланмый.

Иң беренче килә ярдәмгә.

Кичерә ала безнең ялгышларны,

Булдыра алмый шулай берәү дә.

Синең изге догаларың,әнием

Бара мине һәрчак озатып.

“Гомерләрең озын булсын”,-диеп

Дәшәм, әни, сине яратып.

Кайчан кайтсак, өстәл тулы ризык.

Өе тулы матур гөлләре.

Рәхәт яшә, әни, сине-

Урап үтсен кайгы җилләре.

Әниләрнең күзе һәрчак юлда,

Без аларны озак көттермик.

Исән чакта кадерләрен белик,

Соңга калып, аннан үкенмик.