Алиш абый, яратабыз сине!

Алиш абый, яратабыз сине!

«Нечкәбил”не әни укыгач,

Эзләп йөрдем аны бакчадан,

Бал кортының апрель салкынында

Булмаганын кемнәр уйлаган...

“Койрыклар”ны эни укыгач,

Минем дөнья шундый үзгәрде –

Дистәләгән хайван ясап куйдым,

Койрыклардан кече үзләре.

Ә “Сертотмас үрдәк” балага

Тормыш кануннарын өйрәтә.

Инде беләм – кирәк сүзләрне

Кешесенә карап сөйләргә.

Алиш абый, сине белгәнче,

Әкиятләр яулый күңелне.

Тормыш юлларыңны укыгач,

Әрнү баса һәрбер кешене.

Нинди нечкә күңел иясе!

Нинди батыр синең йөрәгең!

Алиш абый, безнең буынның да

Зурдыр сиңа кадер-хөрмәте!

Чиксез рәхмәте.