М.В.Исаковский "Вишня"

3.  Хубаева Сабина, 10 лет. Вишня.

Бал

Райдзаст сихоры, сæрды кæрон, иу зæронд лæг быдыры фæндагыл фæцæйцыди; скъахта кæмдæр æрыгон балы тала æмæ йæ æхсызгонæй хæдзармæ фæцæйхаста.

Касти хъæлдзæг цæстæнгасæй быдырмæ, дард ауæдзмæ æмæ ахъуыды кодта:

«Цæй æмæ зæрдылдарынæн  фæндаггæрон ныссадзон ацы бал.Уадз æмæ сырæза тынг бæрзонд, уадз æмæ цæуа фæйнæрдæм дæр æмæ уæлæмæ дæр æмæ нын æрвылаз нæ фæндаг дидинæгæй рæсугъд кæна. Фæндаггонтæ йæ аууоны æрхуысдзысты, сæ фæллад суадздзысты сабыр сатæджы. Куы ахæрой хæрзад, рæгъæд гагатæ, уæд, чи зоны, æрхъуыды кæной мæн.  Куы нæ æрхъуыды кæной – цас зæрдæхъыг – æз ууыл æппындæр нæ хъынцъым кæнын: нæ  фæнды – ма՚рхъуыды кæн, нæ хъæуы,- уæддæр ныссадздзынæн æз бал!»

                                                                                         М. В. Исаковский

Вишня

В ясный полдень, на исходе лета,

Шел старик дорогой полевой;

Вырыл вишню молодую где-то

И, довольный, нес ее домой.

Он глядел веселыми глазами

На поля, на дальнюю межу

И подумал: «Дай-ка я на память

У дороги вишню посажу.

Пусть растет большая-пребольшая,

Пусть идет и вширь и в высоту

И, дорогу нашу украшая,

Каждый год купается в цвету.

Путники в тени ее прилягут,

Отдохнут в прохладе, в тишине,

И, отведав сочных, спелых ягод,

Может статься, вспомнят обо мне.

А не вспомнят — экая досада,—

Я об этом вовсе не тужу:

Не хотят — не вспоминай, не надо,—

Все равно я вишню посажу!»

                                                                                           М. В. Исаковский