Минем мәктәбем

Минем яраткан мәктәбем

Кыңгыраулы мәктәп еллары күңелдә кала торган иң шатлыклы һәм мәшәкатьсез мизгелләрнең берседер. Мәктәп кешегә беренче бик мөһим булган белемне генә түгел, беренче тормыш дәресләрен дә бирә, дуслар белән дә таныштыра. Һәркемгә үзе укыган мәктәп кадерле һәм якын. Шул уңайдан мин үземнең яраткан мәктәбем турында язып үтәсем килә.

Комсомол районы Тукай авылында урта мәктәп гөрләп эшләп тора. Мин шул мәктәптә белем алам. Безнең мәктәбебез зур һәм якты. Мәктәпкә килеп кергән һәр кеше аның чисталыгына, матурлыгына игътибар итмичә калмый. Мәктәп ишегалды тулы аллы-гөлле чәчәкләр.

Мәктәп – ул уку һәм укытучылар гына түгел, монда минем дусларым да бар. Һәр көнне очрашканда сыйныфташларым белән яңалыклар турында сөйләшәбез, рәсемнәр ясыйбыз, җырлар җырлыйбыз.

Укытучы һөнәрен җиһанга яктылык, җылылык иңдерүче кояш нурларына тиңләр идем. Җирдә кешеләргә мәгънәле тормышны колачлар өчен, укытучы канат куя.Ул тәрбияли, укыта, һәркемне кеше итәргә омтыла.

Безнең укытучыларыбыз уку өчен уңайлы шартлар тудыралар, без дә аларга ярдәм итәбез: сыйныф бүлмәсен тәртиптә, чисталыкта тотабыз. Безнең сыйныф бүлмәләре якты һәм җылы. Анда белем алыр өчен бөтен шартлар каралган. Без үзебезнең укытучыларыбызны бик яратабыз һәм хөрмәт итәбез. Алар кайчан бик таләпчән булсалар да, без беләбез, укытучыларыбызның төп бурычы – безне чын һәм яхшы кешеләр итеп тәрбияләү.

Безнең сыйныф җитәкчесе –Динә Миназим кызы. Укытучым – игелекле, игътибарлы һәм киң күңелле кеше. Аңа төрле сораулар яудыра алабыз. Ул һәрбер укучысын тыңлый һәм аңлый белә.

Ничек кенә булмасын, авылның җаны, аның киләчәге - мәктәп. Мин үземнең мәктәбемне бик яратам. Бу минем көн дә яратып килә торган белем йортым. Мәктәпне тәмамлап чыккач та, аны сагынып искә алырмын дип уйлыйм.