Сочинение на двух языках. Иң кадерле, газиз кешем!

“САМЫЙ ДОРОГОЙ ЧЕЛОВЕК”

Самый дорогой мне человек - это мама. Мама – это милое и родное сердцу слово. На всех языках мира оно звучит с любовью, нежностью и теплотой. Для каждого человека его мама самая замечательная.
Маму никто и никогда не заменит. Говорят, что мама – лучший друг и советчик, она никогда не подведет, скажет всю правду в глаза и укажет на ошибки, если они есть и даст дельный совет, как их исправить.
           Мама – это первое слово, произнесенное ребенком. Еще малышом он начинает узнавать родителей, особенно маму и чувствовать ее любовь и заботу. Этим порой объясняется капризное поведение ребенка, ведь он старается привлечь внимание самого важного человека в его жизни.
В обязанности мамы входит не только накормить, одеть ребенка, но и прививать ему достойные качества, наставлять его на правильный путь. Даже взрослые люди обращаются за советом к маме: во-первых, потому что у нее больше жизненного опыта, а, во – вторых, кто, если не мама подскажет правильный совет! Ведь друзья, даже самые хорошие и верные могут лицемерить, умалчивать кое – какие важные детали в поведении человека.
Не бывает «плохих» мам. Все родители стремятся воспитать ребенка по – своему. Бывает, что мама не доглядит за ребенком или, наоборот, всеми силами старается для него, но он этого не замечает и не ценит.
       Теперь хочу сказать пару слов именно о моей маме. Не могу выразить тех чувств, которые я к ней испытываю! Как бы ни было ей тяжело, она растила меня, воспитывала, как могла. Я благодарна ей за все! Иногда мама говорит мне, как следует поступить в той или иной ситуации. Даже если я с ней не согласна и делаю по – своему, потом вижу, что мама права. Я давно замечаю, что мама, будто в воду глядит, но раньше считала это совпадением.
       Мне кажется, что всем, что мы добились или добьемся в жизни, мы обязаны нашим мамам! И не только этим, главным, чем мы обязаны им – жизнью! Говорите почаще хорошие, добрые, ласковые слова своему самому дорогому человеку на Земле!

"ИҢ КАДЕРЛЕ ГАЗИЗ КЕШЕМ"

Минем иң якын кешем - ул әни. Әни - күңелгә иң якын сүз. Җир йөзендәге барлык телләрдә дә ул ягымлы итеп, ярату хисе белән әйтелә. Һәрбер кеше өчен дә аның әнисе - иң яхшы кеше. Әнине беркем дә алыштыра алмый, чөнки ул иң якын дус, киңәшче. Әни  беркайчан да сине авыр чакта калдырмый, синең хатаңны төзәтеп, туры юлны күрсәтә, сиңа ярдәм итә.

Баланың иң беренче сүзе дә “әни” бит. Кечкенәдән ул әти-әнисен тоя, бигрәк тә әнисенең яратуын . Аның холыксызлануын да, әнисенең игътибарын җәлеп итү бит. Әни кеше баласын киендерергә, ашатырга гына түгел ,ә әдәп-әхлак сыйфатларын тәрбияләргә тиеш. Хәтта өлкәннәр дә әниләреннән киңәш сорыйлар, чөнки алар тормышта күпне күргән, икенчәдән, әнисеннән башка сиңа кем дөрес киңәш бирсен, дуслар да кайвакыт дөреслекне әйтеп тә бетермиләр бит.   Һәр әни үз баласын яхшы тәрбияләргә тырыша . Моның өчен бар көчен бирә, тик балалар моның кадерен белмиләр.

  Үземнең әнием турында языйм әле. Үземнең аңа карата булган хисләремне кәгазь битенә язып, сыйдырып бетерә алмыйм. Ничек кечә авыр булмасын, ул мине үстергән, тәрбияләгән. Мин аңа барысы өчен дә рәхмәтле. Кайвакыт миңа әнием төрле очракларда үзеңне тоту кагыйдәләрен әйтә, мин үземчә эшләсәм дә, ахыр чиктә аның дөрес әйтүенә инанам. Әнием киләчәккә караган күк, барысын да белеп тора. Мин моны яңа гына аңладым. Элек очраклы туры килү генә дип уйлый идем.

Минемчә, тормышта ирешкән барлык уңышларыбыз өчен без әниләргә бурычлы . Алар безгә иң кадерле бүләк - тормышны бирүчеләр. Әниләрегезгә һәрвакыт яхшы, ягымлы  сүзләр генә әйтесез. Алар җир йөзендәге фәрештәләр !