Әни- диеп язып куйдым... Инша.

Әниләр – тормышыбызда иң  мөһим кешеләр.

Казан шәһәре 175 нче гомуми урта белем мәктәбенең 5а сыйныфы укычысы Низамов Инсаф

Җитәкчесе: Ахтямова Гөлназ Мингали кызы

Көннен яктылыгы – кояшта,

Күкнен матурлыгы – йолдызларда,

Жирнен гүзәллеге – Әниләрдә!

Ана-иң кадерле кеше бу дөньяда. Әниләргә багышлап бик күп жырлар язалар. Һәр кешенең үз анасы, ул аны үзенчә ярата. Бу дөньяда әниләрсез без яши алмас идек, алар безнең канатларыбыз. Әни ярдәме белән безнен телебез ачыла, без тәпи басабыз. ана тырышлыгы ярдәмендә укыйбыз. Әниләрсез без беркемдә түгел. Алар безне саклаучыларыбыз-яклаучыларыбыз. Авыр чакта ярдәм итәләр. Хаталардан алып калалар. Дөрес юлга басырга ярдәм итәләр. Әниләрне сакларга, аларга ярдәм итәргә кирәк, каршы суз эндәшеп, начарлыклар эшләп йөрмәскә кирәк. Әниләргә үпкәләп булмый. Алар безнең өчен күпне эшләгән: безне бу якты дөньяга китергән, үстергән, дөрес юлга бастырган. Әниләргә рәхмәт әйтеп аларга баш ияргә кирәк.

        Әни...        Нинди        олы        сүз        бу!

        Кеше үз гомереңдә шул сүзне ничәмә-ничә кабат әйтә икән? Әйткән саен, сүз яңадан-яңа мәгънә алып килә. Ана шул бер сүздән синең шатлыгыңны да, кайгыңны да, уйларыңны да белә. Алай гына да түгел, ана бу сүз аша синең йөрәгеңне күрә. Әйе, күрә. Чөнки, «әни»  дигән сүз ул үзе йөрәктә туа. Ә йөрәктән чыккан сүз йөрәккә барып керә. Әни дип әйттеңме, син инде көчле дә, син инде бәхетле дә!

        Безнен әниләр – тормышыбызны ямьләндерүче иң шәфкатьле, иң мәрхәмәтле газиз кешеләр. Әни куллары – иң мәрхәмәтле hәм назлаучы куллар, алар барын да эшли алалар. Әни йөрәге – иң тугрылыклы hәм сизгер йөрәк. 5 яшьме? 50 яшьме – күпме генә булмасын – безгә hәрвакыт  әни кирәк, анын иркәләве, ягымлы карашы кирәк.

Һәркемгә үз әнисе дөньядагы иң кадерле кеше булган кебек, миңа да үз әнием − кадерлеләрдән дә иң кадерлесе. Барлык балаларныкы кебек, минем дә телем «әни» сүзе белән ачылган. Әниемнең йомшак куллары, ягымлы тавышы, моңлы җырлары безгә шатлык китерә. «Әнием» дип эндәшү генә аз әле әниләргә. Күбрәк булышырга, йорт эшләрендә кул арасына керергә кирәк. Әни мине начарлык эшләмәскә өйрәтә.        

        Минем әнием дә иң матур, иң яхшы әниләрнең берсе. Ул безне(мине Һәм сенлемне) бик ярата. Ул безне кечкенәдән үстерде, ашатты, безгә жылылык бирде, начарлык эшләмәскә ойрәтте.        . Әни мина гел булыша. Ә мин аңа булышырга тырышам.

        Мин уземнең әниемне бик яратам Һәм аны саклыйм!