Конкурс на лучший перевод.

АЛЙОТ ЭТ

Берҙән-бер көндө эт аҙыҡ-түлек магазинынан ҙур ғына ит урланы. Магазиндағы ҡыҙыҡай этте күрмәне. Эт бик тиҙ йүгерҙе. Ул бер йылға янына йүгереп килде. Ул һыуға ҡараны һәм һыуҙа ит тешләгән бер этте күрҙе. «Хәҙер миндә ике ит киҫәге буласаҡ», тип өндәште эт. Ул ауыҙын асты ла, икенсе ит киҫәген алырға теләне. Әлбиттә, уның ите һыуға төшөп китте. Шулай итеп, эт бер нәмәһеҙ тороп ҡалды.

                              Мәхмүтова Гөлзәминә, 5 синыф

The foolish dog

A dog once took a large piece of meat from the food shop. The shop-girl did not see the dog. He ran away quickly. Soon the dog ran up to the river. He looked into the water and saw a dog with a piece of meat in his mouth. “Now I shall have two pieces of meat”, said the dog. He opened his mouth to take the other piece of meat. When he did so, of course, his meat fell into the water. So, the foolish dog got nothing.  

БЕР ЯНСЫҠ АЛТЫН

Бер ярлы күн янсыҡ табып алған, уны баҙарҙа төшөрөп ҡалдырғандар. Эсен асып ҡараһа, унда 100 алтын ятҡан. Шул саҡ бер байҙың ҡысҡырғанын ишеткән  «Һөйөнсө! Кем мине янсығымды таба, шуға һөйөнсөһө була!»

Ярлы бик ғәҙел була, һәм бай янына барып, янсыҡты һуҙа, “Бына һинең янсығың. Миңә һөйөнсөһөнә бүләк бирәһеңме?”

“Бүләк?” бай мыҫҡыллы көлөп, ҡомһоҙланып алтынын һанай башланы. “Минең янсыҡта 200 алтын бар ине. Һин етәрлеген урлағанһың инде. Кит бар, йәки мин полицияға һөйләйем”

“Мин ғәҙел кеше”, тине ярлы ҡырыҫ ҡына. “Был һорауҙы судта хәл итербеҙ”.

Судта хаким ике яҡты ла түҙемле генә тыңланы ла “Мин икегеҙгә лә ышанам. Ғәҙеллек мөмкин! Һатыусы, һеҙ янсыҡта 200 алтын бар, тинегеҙ. Ул бик күп аҡса. Ләкин ярлы янсыҡты тапҡанда, эсендә 100 алтын булған. Шулай булғас, был янсыҡ һеҙҙеке түгел.”

Шуның менән хаким янсыҡты аҡсаһы менән ярлыға бирә.

                                   Хәмитова Дилүзә, 8 синыф

The Purse of Gold

ҠУМТА

Әбей менән бабайҙың бергә йәшәүҙәренә инде 60 йылдан ашыу.

Улар барыһын да бергә кисергән. Йәшәгән ғүмере буйына бер-береһенән бер ни ҙә йәшермәгәндәр. Тик әбей генә үҙендә бер сер һаҡлаған. Кейемдәр һалған кәшәтәнең иң өҫтөндә ултырған ҡумтаһы тураһында бабайы асмаһын да, һорашмаһын да өсөн иҫкәртеп ҡуйған.

Йылдар буйы бабай ҡумта тураһында уйламаған да, ләкин бер көндө әбейе ҡаты ауырып киткән. Табип, уны аяҡҡа баҫтырып булмай, тигән.

        Бөтөн дөрөҫлөктө белер өсөн, бабай ҡумтаны әбейҙең янына алып килгән. Унда нимә барлығын бабайға ла белер кәрәклеген әбей аңлаған. Ҡумтаны асһа, ҡулдан бәйләнгән ике ҡурсаҡ һәм 95 мең доллар аҡса күрә.

        Бабай был турала һорашҡас, әбейе шулай тигән:

• Һин миңә өйләнергә йөрөгәндә, өләсәйем “бәхетле ғаилә ҡорғоң килһә, бер ҡасан да бәхәсләшмә, асыуың  килһә, тыныслан да ҡурсаҡ бәйлә” тине.

Бабай күҙ йәштәрен тыя алмай саҡ ултыра, сөнки был ҡумта эсендә ике генә ҡурсаҡ ята ине. Бабай уйлауынса, әбей үҙ ғүмерендә тик ике тапҡыр ғына уға асыуланған. Шатлығынан илап ебәргән.

-Ҡәҙерлем, ярай был ҡурсаҡтар аңлашылды, ә аҡсаларҙы ҡайҙан алдың?

        - Ә, уларҙы мин ҡурсаҡтарҙы һатып эшләнем.

                                                     Хәсәнова Нәркәс, 10 синыф      

                                                                                 THE SHOEBOX

A man and woman had been married for more than 60 years. They had shared everything. They had talked about everything. They had kept no secrets from each other except that the little: old woman had a shoebox in the top of her closet that she had cautioned her husband never to open or ask her about.

         For all of these years, he had never thought about the box, but one day the little old woman got very sick and the doctor said she would not recover.   

In trying to sort out their affairs, the little old man took down the shoebox and took it to his wife's bedside. She agreed that it was time that he should know what was in the box. When he opened it, he found two knitted dolls and a stack of money totaling $95,000.  

He asked her about the contents.  

         'When we were to be married,' she said, ' my grandmother told me the secret of a happy marriage was to never argue. She told me that if I ever got angry with you, I should just keep quiet and knit a doll.'    

The little old man was so moved; he had to fight back tears. Only two precious dolls were in the box. She had only been angry with him two times in all those years of living and loving. He almost burst with happiness.    

'Honey,' he said, 'that explains the dolls, but what about all of this money?  

Where did it come from?'    

'Oh,' she said, 'that's the money I made from selling the dolls.'