Сочинение "Минем яраткан язучым"

Минем яраткан язучым.

Без беренче тапкыр мәктәпкә килүгә, әлифба китабын ачуга:

                                          “И туган тел, и матур тел,

                                          Әткәм, әнкәмнең теле!

                                           Дөньяда күп нәрсә белдем

                                         Син туган тел аркылы” дип язылган шигырь юлларын укыйбыз. Бу шигырьне бөек язучыбыз Габдулла Тукай язган. Шигырь кешене тормышның бөтен чорларына алып кайта. Сиңа гомер бүләк иткән әти – әниеңнең теле аша, син дөньяны таныйсың. Башка телләр үзләренчә матур булса да, үз телеңнең яңгырашы ук бүтән. Туган телең аша җирдәге, кешедәге матурлык бөтен тулылыгы белән аңлашыла. Татар теле әткәм – әнкәм кебек үк якын дип язуы өчен, Габдулла Тукай минем яраткан язучым булып тора. Аның күп кенә әкиятләрен әнием миңа кечкенәдән укый иде. Габдулла Тукай аз гына вакыт эчендә бик күп шигырьләр, әкиятләр язып калдырган. Аларны балалар гына түгел, олылар да яратып укыйлар. Аның әсәрләре безгә үгет – нәсыйхәт биреп тора. Габдулла Тукай күп кенә балаларның яраткан язучысына әйләнде. Аның тормыш юлы бик авыр була.

Ул үзе 1886 нчы елның 26 нчы апрелендә хәзерге Татарстан республикасы Арча районы Кушлавыч авылында Мөхәммәтгариф гаиләсендә дөньяга килә.Тукайга алты ай булганда аның әтисе үлеп китә, ә дүрт яшьтә – әнисе дә үлеп китә. Ул ятим кала. Аны бабасы тәрбияли. Бабасының үзенең дә гаиләсе зур булганлыктан ул үги әбисенә артык бала гына булып тора. Һәм аны бер ямщикка утыртып, Казанга озаталар. Анда ямщик аны”Асрарга бала бирәм, кем ала?” дип саткан. Шуннан аны баласыз бер карт белән карчык алып, ике – өч ел тәрбиялиләр. Ләкин алар да авырып китәләр һәм аны яңадан бабасына кайтаралар. Менә шундый авыр тормыш юлын Габдулла Тукай кечкенәдән татып яши.

Габдулла Тукайның кайсы гына шигырен алсак та, анда туган телгә мәхәббәт сурәтләнә. Ул үзенең иң кадерле кешеләре – әти – әниләренә рәхмәт сүзләрен, алар рухына багышлаган догаларын туган телендә белдергән:

И туган тел! Синдә булган

Иң элек кыйлган догам:

Ярлыкагыл, дип, үзем һәм

Әткәм – әнкәмне, Ходам!